weekend en eerste werkdagen

Dinsdag 4 februari 2014

Alweer een week in Ghana met vele indrukken en belevenissen
Zaterdag:
Terugkomend op het einde van mijn vorige blog --- er slapen hier dus 5 kindjes op de gang. Ik moest naar toilet ( hier verhoogde hurktoilet die zeker 4 x daags schoongemaakt en alleen door volwassenen gebruikt wordt en heb zo mijn manier gevonden hem te gebruiken , ga niet in details hihihihihi ) en zag daar deze hummels liggen slapen Ongewassen en in hun kleren van de vorige dag op een rieten matje voor mijn deur Gelukkig werden ze niet wakker.
Mocht uitslapen , nou ja tot een uur of half 8 geloof ik en ontbijten met brood en pindaboter ( geen pindakaas ) en thee. Begin mijn koffie erg te missen , maar op de markt verkopen ze alleen zakjes met melk of suiker , dus maandag maar naar de grote supermarkt.
Vanmorgen met mijn gastmoeder consulten gedaan bij zwangeren in haar “medicinroom”
Afthans kamertje vol met kruiden en specerijen , ze is ook kruidenvrouwtje , zit mw. op een krukje en moeten de vrouwen op hun knieeen zitten voor controle. Ze schut eens flink aan de buiken en drukt met aardige kracht op het kindje. Ze heeft het mij ook geleerd , maar ik voel niet echt goed of het kindje goed ligt wanneer een vrouw voor me zit en het is ook niet mijn specialiteit, deed dus maar een beetje als of , de meeste waren toch zwanger van hun 3-4 kindje . Vroeg haar altijd wel om in haar gebrekkig engels te melden hoe ver de vrouwen zwanger waren want zonder centimeter is het ruim gokken
Hartje van de baby wordt niet beluisterd , doet sporadisch bloeddruk meten en dat doet ze nog met een afthans polsmetertje en wegen doet ze helemaal niet. Helaas kan ik nog niets maken van de eventuele klachten, maar vaak gaat er een plastiek zakje met kruiden mee. Even onder ons, ze verdient er lekker aan, zie verderop ,maar ze onderhoudt ook wel al dochters (2) met hun mannen, zoon en wat aangelopen dochters en al haar kleinkindjes d.m.v. voedsel, drinken en spullen. Zoon houdt de administratie bij ( voor de balasting > grapje ) De schoonzonen leveren ook wel hun bijdrage, maar dit is ws voor hun eigen gezinnetje denk ik
Tussen de middag kreeg ik heerlijk spagheti met tomaat en paprika en kruiden > echt lekker na die flauwe happen van heel de week en veel te scherpe sauzen.
‘s Middags heel de middag doorgebracht met de “kinderen von Trapp” voel met net Julie Andrews en heb ze ook het liedje aangeleerd, het staat op film, van de Zepelin.( nee niet van do- re -mie , moet wel een beetje orrigineel blijven toch ).
De was gedaan en wat een lol met een rietje en bellen blazen in het waswater. Het huilhummeltje van 18 maanden kan de was al doen, echt geweldig om te zien.
‘s Avonds heerlijke smaakvolle rijst met verse groente erin, was ook niet verkeerd. Na de afwas, op het handje in koud water maar met een superzeep > moek tuus ok eh.
met de kinderen , die doen hier de vaat !, werd ik bij moeders geroepen in haar kamer. Die met de granietten vloer en de mooie inrichting. Er waren wat oudere vrouwen op visite en die wilde kennismaken. Nou dat was me wat , van die ouwe taarten die naar een afschuwlijk slecht gespeelde Soap zaten te kijken die niet echt moslimvriendelijk was en een lol dat ze hadden, zonde van mijn uurtje want mocht niet weg voordat het spul vertrokken was ( was mij al medegedeeld door de zoon ) dat is erg onbeleefd.
Van die kamer terug in de compound op de betonnen vloer op een houten bankje met de enige luxe elekrisch licht > is ook een aardige cultuurshock van 2 meter .Lekker onder mijn eigen klamboetje, mijn eigen nestje met alles om me heen , doe ik wat op de computer of lees ik mijn E-reader tot ik in slaap val. Matras is erg dun en voel de lattenbodem al. Maandag even melden bij Ontmoet Afrika, want dit heb ik hiervoor niet eerder gehad.
Moet het hier nog wel 6,5 week uithouden en heb al een houten kont en stijve knieen van die picknick bankjes.
Zondag:
Vroeg op want we moeten naar de markt. De kinderen hebben een nieuw schooluniform nodig. Hoe krijg je 10 kindjes in de leeftijd van 1,5 tot 12 jaar en 4 volwassen in een taxi?
Nou gewoon doen, heb me een breukgelachen echt een superbelevenis, het was net Wedden Dat. En moeders moest en zou met de taxi door de markt rijden en dat is ook een sport , maar Rita genoot , ondanks 4 kinds op schoot. Komt er ineens een bakfiets met spareribs voorbij , ongebakken en nog in zijn geheel en de jongste maar brullen , dan maar een snoepje , ja alles gaat erin bij haar. Stof gevonden en de juiste kleermaker , komt er een verkoopster met een glazen kastje op haar hoofd waarvan ik dacht > dit zijn oliebollen. Nou die smaken ook bij 35 graden of meer hoor. Toen langs de ouders van moeder , volgens zeggen 109 en 99 jaar oud.. In een piepklein kotje ergens in een “krottenwijk”. Terug naar huis en bakte moeders toch lekker en ei voor mij met ui en tomaat. Ik heb ontdekt dat “gek”doen hier leuk gevonden wordt , dus kan gewoon mijzelf zijn ( hihihi).
‘s Middags naar het zwembad en dat is lekker na een stofweek met zand en uitlaatgassen.
Het ligt ergens niet echt ver van mijn compound in de midle of nowhere en waarschijnlijk bedoeld geweest voor bij een hotel , wat er wel stond maar niet gebruikt wordt. Alles in net helemaal niet af en het water staat erg diep in de bak , maar is wel schoon net als een privezwembad thuis hangen er filters over de rand en van die chloordingen.
Vele blanken en kennis gemaakt met vrijwilligers die ik al via Facebook volgde. Aan het eind van de dag komt de Ghanese jeugd met centjes en die doen echt niet onder van onze Hollandse pubers en adolecenten.
Had een klein gastjongetje mee die binnen 1 minuut al watervrij was echt heel leuk om te zien, Net als bibberende Afrikanen, die hebben het koud wanneer ze nat zijn. Het ondiepe was toen overvol met zwarte lichamen het diepe werd meer gebruikt door de blanken en goed kunnende zwemmende Ghanezen.
‘s Avonds terug weer op mijn bankje aan het diner , iets met witte bonen , was niet verkeerd , de afwas en onder mijn klamboe. Foto’s en filmpjes naar huis verzonden voor het thuisfrond. En natuurlijk gebeld en gefeliceteerd naar Ronald en de familie.
Die zich goed vewrmaakten bij de Griek > App foto’s doen het hier ook goed. Morgen naar mijn werk in het SDA
Maandag: mijn eerste werkdag
Vroeg op , het was nog net donker, gelukkig lagen mijn kindjes dit keer niet precies voor mijn deur net als gister. Onbijten , zonder koffie en zonder krant , tas inpakken en op mijn fietsje door het mulle rode zand met slappe banden en het was zowaar een beetje fris buiten. Mijn eerste taxi aangehouden > naar SDA voor Local van Meet Africa voor 1.30 Cedies ( ongeveer 45 cent )
Was er natuurlijk veel te vroeg maar kon nog even wat kletsen met de nachtdienst. Ziekenhuis is nog steeds in aanbouw , erg donker en hokkerig met beneden de apotheek , wachtkamers , poli’s ( kleine hokjes ) Eerste Hulp ( verwonder me nu al hoe die eruit ziet)
Bevallingsruimte ( wordt hier nauwelijks bevallen want daar zijn klinieken en andere ziekenhuizen voor ) ZPK bureautje en een laboratorium , waar ik zeker een dagje ga meelopen.
Collega’s en huisartsen verwonder jullie/u over wat dat komen gaat ( zal het een beetje bereikbaar houden voor niet medisch opgeleide blogvolgers )
Komt me daar een partij personeel aanzetten , leek vroeger wel bij Stroeks op Uro in St. Joanna, allemaal in leuke ouderwetse gekleurde jurkjes op schoenen waarvan ik denk > kun je daar op werken ?
Dagdienst begint om 7.30 uur > komt nog rustig binnenkakken om 7.50 uur Overdracht door nachtdienst aan dagdienst is rondje langs de bedden. Ledikantjes nog ouder als die bij ons in Bergzicht en Sint Joanna met infuuspalen die op een driepoot staan of aan het bedje gelast. Op een ruimte ter grote van een klaslokaal staan er zo een 15 bedjes met middenin het kantoortje/medicijn/infuusruimte.
Ik zal foto’s maken maar weet echt niet wanneer ik deze kan verzenden met het niet zo snelle internet. Er zijn 3 zalen in totaal en de bedjes worden steeds een maatje groter. Isoleerboxen ( voor infectieziektes e.d ) zijn hier niet het RS virus ligt rustig naast een maagdarminfectie en de vele malaria gevallen. Er was een jongetje van nog geen jaar aan de zuurstof ( longonsteking) zonder meters of bloedwaardebepaling
Moeders zorgen 24/7 voor hun kindje die een waaknaald hebben en krijgen nu sinds kort ontbijt en middageten ( kommetje pap en rijst ) en verblijven ook 24/7 bij hun kindje. Zijn er nog kleintjes met borstvoeding dan komen deze mee net als alle andere broertjes en zusjes na schooltijd.Moeders moeten ook zelf hun troep opruimen want er komt heel wat zand naar binnen. Wanneer kinderen braken gaat dit gewoon in de grote omslagdoek , spuugbakjes kennen ze hier niet. Geen verpleegkundige die een helpende hand aanbied
Nee deze doen hun medische ding en verder hebben de meeste jonge meiden en jongens , hier in Ghana zijn heel veel broeders, belangstelling voor elkaar en hun telefoon ( zie verder ). Ook al sta je aan bed , gaat je telefoon , dan neem je die toch gewoon op.
Steriel werken > ach wanneer ze er zin in hebben ER IS NIET EENS STROMEND WATER , deze voorziening is al tijden kapot Handen wassen in de zusterpost uit een groot vat met een kraantje, na iedere patient kennen ze hier niet. Verpleegkundigen nemen zelf bloed voor het lab. af en wanneer de shot medicatie erin zit wordt het infuus een waaknaald. Eenmaal iemand gevonden met wie ik mee kon lopen , komt er een klas vol 1e jaars die stage moeten lopen op de afdelingen kijken. Men gaat, staat , eet en drinkt wanneer men maar wilt.
Rapportage in een groot schrift met onleesbare hanepoten van de artsen ( sorry ) met hoe en wat te doen na de doktersvisite die meestal al voor de dagdienst plaats vind of de kins gaan naar de “poli”
Op vaste tijden krijgen de kinderen hun medicatie oraal en i.v. Beste oud collega’s van de Kinder > hier spuiten 1e jaars leerlingen tijdens hun eerste 3 maanden stage i.v. medicatie bij baby’s vanaf een week of 6 en met 10 cc tegelijk ( gelukkig wel verdund , maar dan nog ) Ik stond werkelijk met open mond en bijna in shock toe te kijken. Volgens mij ging ik bijna van mijn stokje , trok helemaal wit weg ( en ik ben hier al zo wit ) De verpleegkundige zei: “ze doen het onder mijn supervisie.”
Op de plastic infuusflessen/zakken geen naam of tijd wanneer aan - af , of er medicatie inzit en wie hem heeft aangesloten > nee dat staat allemaal in het schrift , oke dat ligt dan ook in bed , maar waar dan ook geen naam opstaat of het kind voorzien is van naambandje.
Wanneer kindjes naar huis gaan krijgen ze medicatie mee en een sumiere uitleg en het lakentje wordt in de was gegooit en het volgende patientje kan zo weer in het ongesopte bedje. Om 14 uur komt de middagdienst , iets minder in aantal, wordt er aan de bedjes overgedragen en iedereen is foetsie. Oke ze zijn NIET onaardig en hebben ook veel humor en “ your welkom and thank you for helping us “
Omdat ik bijna heel de morgen op een bankje heb gezeten in de zusterpost , ben ik maar naar de stad , nou ja stad , gaan lopen voor een beetje beweging. Uit het koele ziekenhuis komend merk je pas weer hoe warm het is. Boodschappen gedaan, je blijft een huisvrouw ook in Ghana en eindelijk mijn koffie gekocht. Met de taxi terug op kantoor en mijn ervaringen gedeeld met Meet Africa collega’s en mijn contactpersonen. Lekker onder de grote boom in de schaduw.
Op de compound aangekomen was mijn gastmoeder naar de stad , dus aten we dit keer wel gezellig bij elkaar buiten onze maaltijd gezamenlijk.
Na de afwas in her donker , de stroom valt hier gewoon helemaal uit voor een lange tijd ,weer een keer onder de douche , tis zo lekker dat koude water en weer vlug mijn hutje in. Stukje verslag geschreven , maar oogjes vielen toch wel aardig dicht hoor. Ondanks de warmte want mijn plafondventilator deed het natuurlijk ook niet
Dinsdag 4 februari
Midden in de nacht wakker door het aangaan van het licht en mijn ventilator en dan maar even sanitaire stop. Mede door het hoofdzaklampje geleend van de Winterwonderland Blaaskapel Veere heb ik goed zicht op waar ik naar toe moet en flits er van alles voor je weg ( hagedissen volgens mij)
Bij het ontbijt eindelijk mijn (oplos)koffie, moet nog wel de dosering zien te vinden die een beetje naar goede koffie smaakt, maar was er wel aan toe. Op mijn fietsje door de rimboe en iedereen roept “hello abroenie , how are you” en iedereen is vriendelijk en zwaaien ( moeten we in Holland eens een voorbeeld aan nemen ) in de taxi naar het werk. Werd zelfs opgewacht door collega, werd mijn rugtas aangenomen en werd ik begeleid naar de omkleedplaats. Hen gelijk deze persoon , die gediplomeerd was , gevraagd of zij mij mee wilde nemen. Nu waren er heel wat minder groene en bruine jurkjes met hakjes op de “werk”vloer. Enigsinds duidelijk gekregen hoe het dossier werkt en hoe en wat in medicatietijden en labaanvragen. Geholpen bij de venapuncties en zelf de infusen aangesloten op de manier zoals ik , onbewust, gewend was. Toen mijn begeleidster dit zag vond ze het een top idee , de infuusjes sneuvelen hier regelmatig. Ook uitgelegd dat wij spalkjes gebruiken om de handjes te fixeren zodat het polsje niet dubbel kan klappen > dat ging ze voorleggen aan de Matron ( hoofdzuster van alle afdelingen ) dus ben benieuwd. Alle moeders hebben draagdoeken of grote stukken stof bij zich , daar kun je een mooi rolletje van maken en fixeren met pleisters. Injectienaalden hebben ze niet los, alleen kant en klaar aan de spuit, dus deze wordt dan weggegooit, ook niet echt efficient voor een ziekenhuis wat bijna geen geld meer krijgt van de overheid en de bevolking het hier bijna niet kan betalen. Dus ik vertel dat wij die gebruiken om vloeibare medicatie zo in een spuitje aan de kinderen te geven i.p.v een onhandig doseerdopje van de fles en niet werkt bij kids die niet willen innemen. Bovendien hoe blij is een Ghanees kindje met een spuitje ---- het gaat er ook gelijk zijn drinken mee opdrinken toch.
Maar goed , ik kom niet om ons systeem op te leggen , maar zo een steriele spuit weggooien in wel erg zonde, vraag dan liever gewoon alleen om naalden. Gebruikte naalden gaan in een kartonnen door en watjes en andere dingen in een plastiek prullenbak. Handschoenen dragen ze wel. Zelf de bloedbuisjes naar het lab gebracht en gevraagd aan de superlaborant, zo noemen ze hem, of ik morgen een dagje met hem mee mag lopen. Ook op de OK gekeken en daar ben ik ook van harte welkom. Daar was het heerlijk koel en doen geplande OK’s en ook met ruggeprikken !!! De narcotiseur komt van het Teaching Hospital net als de andere opererende specialisten omdat het ziekenhuis deze zelf niet kan betalen. Vandaag was het 40 graden dus was ff flink heet om 14 uur. In de schaduwkant toch een stukje gelopen en lekker bananen en een mango gekocht , eten en drinken kun je overal. Nieuwe prepay kaart gekocht bij Vodafoon , want ja , je wil toch graag ff bellen met het thuisfront. Morgen is mijn vader ook jarig dus moet dan zeker even bellen natuulijk. Kost echt niet heel veel hoor, ze rekenen hier alleen in eenheden en niet in geld , dus daar moest ik even aan wennen.
Op kantoor even gelunched en wat gedronken en vlug naar “huis” want ze meldden mij dat de oom van mijn gastmoeder is overleden en hier in Ghana beleven ze dit heel uitvoerig nog groter en feestelijker dan een bruiloft want ze vieren hier het leven en niet de dood , dit volgt vele weken later soms. Het eten was weer veel de spijzig, dus het was alleen weer flauwe hap met water, maar had toch geen honger met deze hitte Mijn stem is een beetje schor en mijn neus is net een stofnest ook mijn longen zijn droog. Ga toch maar mijn grote zakdoeken voor mijn mond houden op straat en op mijn fietsje door het droge rode stofzand. Maak morgen maar even zoutwater oplossing om het een beetje te reinigen daarbinnen in mijn neus. En mijn voeten zijn ‘s avonds wat dikker dan ik gewend ben, dus in mijn bedje een kussen onder mijn voeteneind
Vanavond geen afwas , ben maar even bij mijn gastmoeder TV gaan kijken en het Ghanese nieuws gezien in het Engels dus is goed te volgen. Alles op TV is hier in het Engels, de meerderheid is hier Moslim en om iedereen de kans te geven dat ze verstaan worden om Terrorisme Vooroordelen van Moslims weg te nemen.
Ook commercials waarvan ik denk , waar staan zulke huizen en zijn er zulke families , ik heb ze nog niet gezien.
Tot slot nog wat tegenstrijdigheiden:
Zeer ondermaatse tot lage levenstandaard -> maar wel een mobiele telefoon
Moslim met alle bad/poep/plas en begroetingsrituelen -> zelfs de oude mannen hebben hier een mobiel
Poepveld buiten de compound -> granieten vloer bij mijn gastmoeder
Geen gas, geen keuken, stromend water ( alleen de douche) , WC en houten bankjes buiten -> TV met luxe bankstel bij gastmoeder en vader ( wonen appart )
Oud en vervallen ziekenhuisje -> super poetsende schoonmakers die beter in een Hollands ziekenhuis kunnen gaan werken.
Enorme afval- en rioolproblematiek -> je krijgt overal plastiek tasjes en hun eten verpakken ze in boterhamzakjes

Tot een volgend verslag
Vanonder mijn klamboe in Tamale met het hoofdzaklampje dit keer
groet ik jullie allen
Rita