week 7 laatste week met een lach en een traan

Week 7 in Accra
Wat was dat heerlijk wakker worden om 6.45 uur zonder kinderen en Moskeegelal.
2 Kindjes aangekleed en meegenomen naar het kliniekje/huis van Marleen ( de Zeeuwse vrouw )
We slapen ergens anders , is ook een guesthouse. En de eerste alweer naar school gebracht.
En een ontbijt met boter en HAGELSLAG en koffie , wat een feestje na altijd een stuk brood met niks, Rita niet klagen je had ook porresch ( = gepeperde pap ) kunnen krijgen
Het is hier spreekuur van 8 tot 12 uur door Vida, een verpleegkundige en een apotheekster, er wordt heel veel antibiotica voorgeschreven en veel klachten wijzen, volgens hun , op malaria.
Vanmorgen ook 2 goed zieke jonge jongens , waarvan er 1 een convulsie kreeg, was van de hitte in combinatie met hoog koorts en uitdroging. Werd buiten in de schaduw gelegd en overgoten met koud water, kreeg medicijnen via anus en een injectie, heb nu ook een bleke neger gezien ( hihihihi ) Gelukkig knapte hij snel op en na een uurtje observatie mocht hij weer naar huis. Ook veel hypertensie ( verhoogde bloeddruk ) en adipositas ( = dik zijn ) wat hier binnenloopt. Uitslag , pukkels, buikpijn en koorts zijn toch wel de meest voorkomende klachten daarnaast. Een welbewogen 1e morgentje en mocht ook zelf advies en injecties geven ( prikpillen en antimisselijkheid, antibiotica bij volwassenen ; kinderen niet daar ik niet hou van zulke pijnlijke injecties te geven met een veel grote naald. ) en medicijnen meegeven naar huis.
Lunch > gebakken banaan en geklutste eieren op brood > de 4 kilo die ik kwijt ben geraakt vlieger er zo wel weer aan deze week
‘s Middags was het tijd voor de twee kleinste kindjes, lekker buiten spelen met een bal en alles wat er gewoon in een tuin in Ghana aanwezig is.( wat wij troep noemen ) Boven op het dak van het huis is een groot overdekt dakterras waar het heerlijk toeven is en het lekker waait. Er loopt ook een jonge pup rond die bijna net zo groot is als de kleintjes en het is regelmatig een tweestrijd tussen hond en kind., erg lachwekkend > funiest Homevideo’s
Daar er een oom jarig was, zaten we met de hele familie aan een grote tafel met bord ,vork en lepel en we getrakteerd werden op nassi met vers gebakken cake en Alcoholvrije bubbeltjeswijn. Wat een feestje, letterlijk en figuurlijk, na 5 weken alleen op een houten bankje met eten wat ook nog niet lekker was ( uitgezonderd de rijstmaaltijden en lekkers in het weekend !). Iedereen heeft een taak binnen het gezin en heb ik nu alleen maar broer(tje)s varierend van bijna 1 tot een jaar of 17 - 18, met 4 grotere zussen. Het is een georganiseerde chaos met stoere stoeiende jongens , wat ik alleen maar ken van mijn vriendin-gezinnen. Maar Vida en haar dochters hebben de touwtjes strak in handen maar op een veel liefdevollere manier als familie Aziz.
Rond 19 uur werd mijn to do list in Ghana weer met een vinkje afgekruist, een dansje in de regen !!!
Een flinke onweersbui met lights off van ongeveer 1 uur zorgde voor de nodige verkoeling en natte voeten toen we weer terug moesten lopen naar het slaaphuis.
Bucked shouwer met kaarslicht met flitsen in de verte, this is Africa. Gelukkig ging de stroom weer aan toen ik op bed lag en mijn ventilator weer zijn rondjes begon te draaien, het is niet te doen zonder hoor en kon mijn mobiel en laptop weer opladen.
Dinsdag 11 maart ( volgende week reis ik af naar het vliegveld voor de terugreis)
Vida moest naar de stad om geld en dingen regelen voor haar reis naar het Noorden met de nieuwe vrijwilligster die vanavond aankomt, dus mocht ik, samen met een pleegzus de kindjes weer naar school brengen. Veel bekijks heb ik hier niet omdat Marleen natuurlijk hier ook regelmatig woont met haar man en dochter.
Ze gaan hier al op vroege leeftijd een hele dag van 8 tot 16 uur naar school en eten daar tussen de middag, al hebben de ouders van de kleinsten de vrije keus om ze te komen halen ‘s middags. Geweldig om die hummels allemaal in uniform te zien en ik vond de oppassers wel een stuk vriendelijker als in Tamale. Toch is het ook een brul/huil/klaagzang om 8 uur, de meeste komen al huilend binnen.
Het spreekuur deed ik samen met de andere 2 en mocht veel adviezen geven en werd er heel leuk overlegd en naar me geluisterd. Hier spreekt de bevolking ook wat beter Engels dus communiseren gaat hier dan ook stukken beter en persoonlijker zonder tolk. Lunch: witte boterhammen met leverpastei, mis nog net de melk.
De laptop op de grote tafel gezet en even wat getyped aan dit verslag en foto’s laten zien van de afgelopen weken. De eerste foto’s/dagen hier in Accra ben ik bijna al weer vergeten doordat ik me al een inwoner van Ghana voel en al als Ghanees ga gedragen ( tijd , wat is dat ? ) en lopen ( slakke(n)gangetje.
Het avondeten weer aan de grote tafel met z’n allen, pasta met saus. Afwassen volgens schema en ik mag niet helpen, dit vind ik toch erg ( maar niet heus ) dus kan lekker met de kleine jongens dollen en huiswerk maken met de ouderen. Vida moest naar het vliegveld en ging samen met pleegzoon en mijn vriendje Solo weer lopend terug naar het slaaphuis. Een wasje gedaan en gelijk gebuckedshouwerd. Naar mijn moeder gebeld ,die onderging vanmiddag en miniscus operatie, was gelukkig maar een klein scheurtje, maar ik weet dat zij altijd zo ziek is van de narcose. Morgen de nieuwe vrijwilligster begroeten die ws donderdag of vrijdag naar het noorden zal vertrekken met Vida. Trouw mijn hoestdrankje, mierezoet dropdrankje wat zwaar op de maag valt, ingenomen, want ik ging nu wel erg veel hoesten en dat valt natuurlijk iedere verpleegkundige en apotheker op. Meet elke morgen en avond mijn temperatuur, want zweet ik van de warmte of van de koorts en voelde me gister even rond 13 uur ook niet echt lekker en voelde de neiging tot braken en flauwvallen en dacht > malaria ? Ondanks dat ik bijna niet gestoken ben? ( ws toch te weinig zout binnen gekregen en veel vocht verloren tijdens de busreis en het zweten tijdens het spreekuur en het hoesten) Nu jeuken mijn voeten van de mieren- en kleine insectenbeten van onder de tafel denk ik, morgen toch mijn DEED maar meenemen -----
Woensdag 12 maart
Slecht geslapen moest veel hoesten en voelde me ook niet lekker, temperatuur is gelukkig goed, dus geen onsteking of malaria. Alleen een banaantje opgegeten met wat water. Vida had me uitgenodigigd om mee te gaan naar een vrouwen bijbelclub/cursus in de stad. Nou dat was me wat 1,5 uur hobbelen in volle TroTro’s heen en in overvolle TroTro’s terug , waar ook nog eens een prediker weer uit zijn dak ging precies in mijn gezichtveld en mijn oren, kreeg ook nog een elleboogstoot tegen mijn hoofd van zijn armbewegingen. Was al misselijk en nu ook hoofdpijn erbij. Wat is Accra een drukke oude versleten stad, nu een hele andere knt gezien dan de eerste 2 dagen ( wat lijkt dat alweer lang geleden.) De club was in een prachtig Hollands huis met Airco, dit echtpaar woonde al 20 jaar hier in Accra. Dus Rita vond het helemaal niet erg om in de koelte de verhalen aan te horen en de vrouwen liederen te horen zingen met een DVD. De cursus werd net afgerond dus vond het toch wel redelijk interresant. Met hoofdpijn thuis bij Vida een dutje gedaan op het dakterras. En kennis gemaakt met Heleen , ook uit Zeeland , die vrijdag met Vida afrijdt naar Sandeman in het noorden voorbij Bolgatanga naar het weeshuis project. Met de kindjes gespeeld en vroeg gegeten met ijsje en fruit toe!! Want het was weer lights off. Met mijn leive kleine vriendje Solo aan mijn pink in het licht van de maan met Vida naar het slaaphuis gelopen, dat voelde ook echt bijzonder hoor. Dus zit nu weer fris gebuckedshouwerd met kaarslicht dit blog te schrijven. Ga vroeg slapen ben erg moe. Verlang toch wel een beetje naar mijn eigen gezin en bedje en aar al mijn familie en vrienden natuurlijk. Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.
Donderdag 13 maart 2014
Zo dat was lekker 10 uurtjes slapen en dat zonder ventilator ( nog steeds lights off ) maar heb aan twee kanten ramen die ik tegenover elkaar kan open zetten en een grote kamer. Weer met mijn vriendje naar school gelopen en spreekuurtje gedraaid. Wederom weer veel kinderen met hoge koorts, die helemaal ingepakt worden gebracht in de brandende zon en dus meteen een koudwaterbad krijgen en natte hempjes aan na een PCM en een injectie tegen eventuele koortsstuipen. Ook bijtwonden en oogletsel door vechtpartijen die veelal in de avond/nacht ervoor hebben plaatsgevonden.
‘s Middags wat naar hotels op de laptop in Cape Coast gezocht want daar rijd ik morgen met Vida en Heleen samen in een taxi naar het busstation ( dit scheelt enorm in de kosten , ons bin zuunig, om een taxi met z’n drietjes te delen dan hem zaterdag alleen te moeten betalen.) en vandaaruit met de bus naar Cape Coast te rijden. Heb al contact met Niek ( Ontmoet Afrika ) gehad en die komt ws zaterdag daar aan. Judith , de andere vrijwilligster heb ik nog niet gesproken, want ik wilde mijn batterij van mijn mobiel besparen omdat er nog steeds geen stroom was.
Rond 17 uur ging de generator van het huis aan en jawel ALLE mobieltjes gingen aan de lader, zit je in Afrika en is het opladen van je mobiel je eerste prioriteit, ook als Ghanees. Voor het laatst met z’n allen gegeten en weer met mijn vriendje in het maanlicht gelopen. Pas om 20 uur hadden we weer spanning op het lichtnet en hoorde heel Accra juigen, maar ook weer gelijk herrie uit muziekboxen. Het was gisteravond zo vredeig stil met alleen natuurl geluiden. Nog even naar het thuisfront gebeld en mijn koffers ingepakt.
Laatste nachtje in Accra, op naar morgen. Kijken waar ik terecht kom ..........
Vrijdag 14 maart 2014
Nu met koffer en vriendje lopend naar het huis ,de andere koffer werd al door een man gebracht. Afscheid genomen van mijn kamer en ben helemaal vergeten foto’s hiervan te maken, heb er 1 of 2 op mijn mobieltje gemaakt geloof ik. Kon mijn vriendje niet naar school brengen omdat we om 8 uur zouden vertrekken, maar je raadt het al -------- precies het werd 8.45 uur. Verschrikkelijke stad Accra. Wat een drukte en een herrie, Cairo is er niets bij. De achterbak zat helemaal overvol en met touwtjes dicht gebonden ( 3 koffers en 2 backpack tassen ) dus Heleen en ik hielden de achterklep nauwlettend in de gaten. Aangekomen op mijn busstation werd ik netjes door Vida begeleid tot ik een kaartje had gekocht en een plaatsje had gevonden, echt superlief. Heerlijk nieuwe bus met airco en vriendelijke chauffeur. Goede reis , alleen hoe ze hier rijden ben je echt veel veiliger in een vliegtuig. Aangekomen in Cape Caost na een ritje van 3 uur , kreeg ik een taxichauffeur teogewezen. Voor ik wilde plaatsnemen wilde ik eerst prijs afspreken, zoals dat hoort, nee hij hoorde bij de bus. Nou waqt een ----------oplichter was dat zeg. Vroeg 50 cedi ( 15 Euro !) voor een ritje van volgens hem 35 minuten. Ik werd echt pissig, ik reed voor 40 Cedi 2,5 uur van Zkironza naar Kintampo en dan nog samen met Lianne, dus de helft. En toen ik naar Hand in Hand werd gebracht betaalde ik 4 Cedi.
Ik was echt kwaad , maar uitstappen in een vreemd land en de pad niet weten doe je niet, dus heb er nog 10 Cedi afgekregen met mijn kwaaie kop. Heb de man niet eens meer aangekeken en zelf mijn koffers gepakt, de deur dichtgesmeten en hem voor alles en nog wat uitgemaakt. Beetje kalmerend in de tijd dat ik op de receptioniste moest wachten, rekende ik uit dat het dan wel een heel duur grapje werd om naar Town te gaan ( 15 minuten rijden), want mijn kamer kost net zoveel per nacht inclusief ontbijt. Toen ik mijn verhaal aan de receptioniste vertelde , schaamde ze zich voor het gedrag van de chaffeur en vertelde dat het maximaal 20 Cedi ( = 6 euro ) mag kosten. Nog veel maar je bent hier in Scheveningen van Afrika en ook hier weten ze van prijzen. Kamer is niet verkeerd , voor 15 euro zeker niet. Maar -------------------- totaal geen telefoonverbinding, dus ook geen Dongel met internet. Op het hele park is er een minimale verbinding. Er is in internetcafe -> voor 1 cedi ( 30 cent 1 uur , oke ) maar het is toch onverstelbaar dat ik midden in de rimboe heb zitten mailen , appen , chatten en bellen met Nederland en hier aan de dure kust niets heb en ook nog een dure taxi moet nemen om naar de stad te gaan met zijn Nederlandse Geschiedenis !!!! Dus het andere hotel op mijn lijstje moeizaam opgezocht op internet in het cafe met eigen dongel ,telefonisch een kamer geboekt IN TOWN , volgens website en meneer die de telefoon aannam. Tijdens dit telefoontje viel de verbinding ook nog 3 x weg. 3 euro duurder maar met TV en internet ???? , laten we het hopen. Ik op een bankje waar het signaal het sterkst was Niek gesms-ed , niet naar hier te komen morgen en doe vanavond Judith ook maar een berichtje ter kennisgeving. En er komt een slechte recentie op de website ( Hans Cottage Botel, niets is wat het lijkt ) en op Zoover van Rita. Een heerlijk zwembad, maar niet aantrekkelijk alleen met nare mannen aan de bar , maar ik wil in de zee zwemmen. Het is een mooi park , maar echt op zijn Afrikaans, alles is niet af of verwaarloosd. Het enige leuke wat ik mocht aanschouwen, de krokodillen worden hier gevoerd en mag je mee poseren voor op de foto, hele schoolklassen kwamen langs, dus heb maar een drankje besteld en wat te eten, om al die negertjes bang op de foto te zien gaan. Het zijn stik tamme krokodillen en overvoert volgens mij, anders gedrogeerd, ze reageerden nergens op en hapten flauw naar de kippetjes aan een stokje. Vluchtig kennis gemaakt met een oudere alleen reizende Duitse vrouw, die nog 2 weken te gaan heeft. Zij gaf me wat tips om te bezichtigen en te gaan eten en gingen ieder ons weegs.
Nog een powernapje gedaan en onder de douche, nou dit was een compleet waterballet, veel te harde dikke straal en heel mijn badkamer was nat, droogtrekkers kennen ze hier niet. Dus moest Rita met slippers naar de WC en wasbak daarna. Dacht ik nog een uurtje te gaan mailen & Facebook-en in het internetcafe, vies lokaaltje met smerige computers en toetsenboorden en iets nuttigen van drank of spijs kun je er niet, valt de stroom weer eens uit ( = lights off ). Ja hoor dat kon er ook nog wel bij ..... Iets te drinken gehaald en naar mijn kamer gegaan, tis genoeg geweest , deze avond maar snel vergeten ( waarom eigenlijk, het is toch ook weer een belevenis ) en foto’s teruggekeken op de laptop. Na een uur hadden we weer stroom , maar ga niet meer naar buiten ,geniet een beetje van de muziek op de achtergrond , gelukkig niet zo allemachtig hard als vorige week. Moet nog wat verslagen typen voor SDA Hospital en Ontmoet Afrika, dus ben dat gewoon lekker gaan doen. Had totaal geen honger en heb wat crackers gegeten. Kijken wat de nacht brengt, maar zeker morgen.
Zaterdag 15 maart 2014
Toch redelijk geslapen vannacht en op naar het ontbijt. Karige witte boterham met ei ( had ik even geen trek in ) en met jam, dat was de enige keuze. Heb maar 5 bakken thee met suiker gehaald, dat smaakte nog het beste. Aangevuld met Multivitamines, Grandberries en Echinaforce voor de nodige versterking. Mijn koffers ingepakt en me afgemeld bij de receptie, die netjes een taxi voor me bestelde en de chauffeur mededeelde dat het maar voor 15 Cedis was, die krijgen als enige een pluspunt op mijn recenties.
Ik was binnen een half uur in mijn nieuwe hotel midden in de “stad” , van Cape Coast met zijn Hollandse Slavengeschiedenis verwacht je toch wat normale gebouwen cq VOC panden. Een vriendelijke jongeman ontving mij hartelijk maar mijn kamer was nog niet klaar, mocht mijn koffers keurig achter slot en grendel zetten. Ondertussen had ik contact met Judith uit Tamale, die in het Castle/Fort was met de rondleiding.
In het hotel hing een plattegrond dus op het gemakje richting kust. Wat een domper, gewone Ghanese armoede met open riolen met de nodige kerken, de enige grote gebouwen hier , hooggelegen op heuvels en hier en daar een uitkijkpost. Er hangt hier ook een irritant luchtje, kan het niet beschrijven. Verlangend naar de zee kom ik aan bij het strand ............ Het is gewoon een afvalhoop met rondlopende varkens en de riolen komen erop uit, niet in het water maar op het zand. Toch zie ik vele blanken zonnen bij “strandpaveljoens” en zwemmen in de zee, maar Zeeuwse Rita gaat hier alleen maar even in pootje baden en richting het Castle/Fort lopen. Er liggen vele sleepnetten in de zee, dus moet over de nodige touwen springen of onderdoor bukken. Op het strand wordt de vers gevangen vis verdeeld en verkocht, zo uit een sleepnet in een bak en op het hoofd naar de verkoop op straat. Bij het Fort aangekomen vanaf het strand gezien, vroeg ik me wel af of dit het juiste was, zag er niet uit aan de buitenkant. De foto’s in reisboeken en folders tonen andere beelden. Ondertussen kwamen er een hoop mannen het strand op en gingen 1 van de grote sleepnetten binnenhalen. Onder een soort gezang en een inhaalsysteem kwam er een overvol net het strand op en werd er gejuigt na afloop > ik heb het gefilmd en gefotografeerd. Judith was klaar met de rondleiding en ben naar de voorkant gelopen, wat er iets beter uitzag en dacht, zulke huizen had ik veel meer verwacht.
Heerlijk met haar en haar vriend gelunched, maar die vreselijke lucht blijft maar in mijn neus hangen. Het is te vergelijken met een hele sterke kruidenlucht. Me tegoed gedaan aan een smootie, had nog steeds geen honger. Judith en vriend gingen door naar een dorpje verderop om daar nog 2 nachten te verblijven. Afscheid genomen en ook even geld gepint, ja ja een bank hebben ze hier gelukkig wel, en kwam zowaar een kleine dorpstraat tegen met een Melcom veel kleiner dan in Tamele , maar toch. Terug naar mijn hotel en een heerlijke douche genomen en een powernapje gedaan ( ondanks dat het hier aan de kust wat minder heet is , brandt de zon behoorlijk op je hoofd ) wat op Facebook gechat met S. v K. en reisbloggen gelezen van alle bekenden en weer bij te zijn met het nieuws uit Tamale. Judith vertelde dat er onrusten waren geweest met brandstichting, maar daar werd nog niet over geschreven door de bloggers. Misschien doen ze dit ook wel niet voor het thuisfront. Rond 17 uur belde Niek dat hij was gearriveerd en ben ik naar zijn verblijf gelopen, want daar was ik ‘s morgens ook al geweest en hebben heerlijk bijgekletst en gegeten met het zicht op de zee. Het was nu hoog water dus de varkens liepen er nu niet , maar die lucht ------. Het is een toeristische strandtent met vele blanken en waren wij weer eens in de meerderheid, met leuke Internationale muziek, wat echt als muziek in de oren klinkt na 7 weken Ghanese smartlappen en geestelijke liederen met steeds hetzelfde onderdreuntje en gelukkig ook niet TE hard. Netjes door Niek naar een taxi begeleid die me voor een aanvaardbaar bedrag terugbracht naar mijn hotelkamer. Voor morgen afgesproken samen het fort te bezoeken en hij daarna zou beslissen of hij met me meeging naar Ko-SA of hier bleef. Weer een heerlijke douche genomen want zat helemaal onder het zoute zilt van de zee met het irri. luchtje in mijn neus en keel, bah. Met Ronald gebeld die net de Strech Messiah achter de rug had en we beiden even ons verhaal konden doen. Had nog willen bellen met Ko-SA of er wel plaats is morgen , maar het was al te laat. Morgenochtend vroeg dan maar. Nog even op TV ( jaja) naar het Ghanese Zeelandnet gekeken en gaan zzzzzzzzzzzzzzlapen.

Zondag 16 maart 2014
Uitgeslapen en goed ontbeten , BRUIN BROOD, wel wat zoutloos , maar met echte boter en een beetje jam een feestje, met verse jus en plakjes banaan. Aan de praat geraakt met een jongen die uit de buurt van Accra kwam en ook maar alleen aan het ontbijt zat. Onderweg naar Niek staande gehouden door 2 gelovigen cq jehovagetuigen die me maar mee naar de kerk wilde nemen. Moest praten ls brugman en 100.000 x sorry zeggen ( en beleefd blijven ) voordat ik weer verder kon. Afrikanen zijn heel actief in hun geloof, er zijn wel 10 soorten kerken/stromingen. Na een lekker bakje oploskoffie naar het ford/castle. Eerlijk is eerlijk, vanbinnen zag het er netjes uit. We hadden niet betaald om foto’s te maken en wilde ook niet mee met de gids, dus met z’n tweetjes het ford doorkruist en natuurlijk ------- stiekum veel foto’s gemaakt. Foei Rita, gelovigen afwijzen en dingen doen die niet mogen en dat ook nog op zondag, je moest je schamen. Hihihihi
Indrukwekkende tentoonstelling over de slavenhandel en de kelders waarin vele slaven opgesloten zaten.
Zeker “the door of no return” waar de slaven door moesten om in de schepen te worden geladen. Jaren later is er door een overlevende teruggekomen slaaf aan de andere kant het bordje opgehangen “the door of return” Maar vanuit het fort zag je ook de schrikbarende armoede in de sloppenwijk er vlak onder. Gebouwen die er nog staan verkeren veelal in zeer slechte staat, alleen staan er nog 3 mooie westerse kerken. ( waar dan nu Afrikaanse gelovigen hun zondagsviering houden) Smootie gedaan en even uitgerust, ondanks de bewolking en verkoelende zeewind is het toch aardig warm hier. Koffers opgehaald en samen met Niek , ja ja , naar Ko - Sa Beacheresort ( google ) in de taxi, we hadden geen zin in een overvolle TroTro en misschien nog uren wachten. Onderweg kwamen er dikke onweerwolken aan maar bleven gelukkig aan de goede kant hangen en niet boven zee. Bij aankomst val je al in Bounty- stemming ; palmbomen, mooi strand, zee en rietendaken terrassen. Onze kamer zit in een lemen hut met felle kleuren, voorzien van klamboe en muskietennet. Douche en WC een eindje verder, ook in een gekleurde lemen hut. Gelijk zwempak aan en zwemmen in de heerlijke golven en het verkoelende zeewater ( was onze zee ook maar zo lekker “warm” )
zonder kwallen en een flinke stroming. Even flink tegen de stroom in gezwommen en lekker mijn longen gelucht, ik lijk wel een COPD patient zo zoetjes aan. Mijn zonne/warmteuitslag deed gewoon even pijn door het zoute water. Na een heerlijke douche nog even alleen op het strand gezeten en gekeken naar het dreigende weer boven zee en de Atlantische Oceaan bedankt voor het feit dat Ronald, Inge en Mirjam mij deze reis hebben gegunt en nu ook wel echt naar huis verlang ondanks dit aardse paradijsje hier. Maar ik vond ook dat ik dit ook wel had verdiend na 7 weken inzet voor de Ghanese bevolking ( oke met wat weekendjes voor mijzelf ) en back to basic. Kennis gemaakt met het Nederlandse echtpaar dat hier in juli 7 jaar woont en werkt. Heerlijk gegeten , kip met grootmoeders pataten en mayo , jammie, de kilo’s er weer aan, maar wat zit ik toch vlug vol, mijn maag is echt een stuk gekrompen lijkt wel. Foto gemaakt van de volle maan tussen de palmbomen en het licht ervan boven de zee en natuurlijk gezwaait en handkusjes gestuurd. Na lights off hadden we voor het donker nog licht, maar net onze hutten vielen in een ander gedeelte, dus kregen we van een andere Nederlandse vrouw ( ws de andere die op de site ook staan ) een solarlamp mee om niet in het donker te moeten tasten. En type ik nu, snik, mijn laatste zondagse weekverslag. En hebben jullie morgen een laatste bakje koffie met blog op de maandag. Maar dinsdagavond denk ik nog een laatste woord te kunnen plaatsen vanaf het vliegveld, want mijn dongeltegoed is nog lang niet op en moet toch 4 uur van te voren aanwezig zijn. En lezen jullie dit woensdagmorgen wanneer ik onderweg ben naar huis of al thuis ben ( en ws voor pampus op de bank lig )

Ik hoop dat ik een beeld heb kunnen geven van wat ik hier in Ghana heb meegemaakt
De geur van Afrika kan ik er niet bijdoen, dit zal ik alleen kunnen herinneren.
7 weken zijn voorbij , voor mij heel snel, voor het thuisfront waren het echt zware laatste loodjes.
Ik ga nog een volle dag genieten hier op het strand en dinsdag weer fris en vrolijk terug naar Accra en mijn vliegtuig naar Amsterdam.
Liefs vanuit Ko-Sa Beachresort Ghana Anoela
Rita .