week 5 stress en bezinning

Week 5 in Ghana
Een week met stress en tot mijzelf komen
Maandag 24 februari 2014
Vannacht zo warm dat ik zelf midden in de nacht een douche heb genomen, hield het niet meer uit.
Ook vroeg weer wakker , maar kon lekker lang lijven doezelen omdat ik vandaag niet naar het werk kan/wil omdat ik geen fiets heb
Heb vanmorgen de kinderen naar school gebracht. Ook een van de jongste meisjes ging vandaag voor het eerst naar de creche ( ze is pas 18 maanden ) Op de brommer bij haar moeder met nog 3 kindjes en een baby in de buik, ik vind het maar niets !!! Op de terugweg kwam ik over een bruggetje dat over een opgedroogd binnenriviertje lag , waar nog ingeveer 50 cm hoog wat vies modderig water in stroomde. Hier werd het land mee besproeid en waren er een stel jochies aan het vissen. Hier uitvoerig naar zitten kijken, had alle tijd tenslotte en opeens een hoop gejuig en gegil. Vingen ze toch een aardig visje van zo een 40 cm die ik uitvoerig moest bewonderen. Ging bijna over mijn nek van dat vieze blubberbeest bij de gedachten dat deze vanavond in de pan kwam van de gezinnen van deze jongens.
Bij hun liep het water al in de mond. Gelopen naar kantoor Meet Africa , ongeveer een stief kwartiertje ( op z’n Zeeuws ) Daar een flinke wordenwisseling en discussie gehad over wie nu schuldig was voor het verdwijnen van de fietsen. Hier in Ghana tillen vrouwen geen fiets op die op slot staat. Maar gelukkig kwam er later iemand met de verlossende woorden dat de bewaker van BCI Universiteit de fietsen had weggezet. Vroeg hier natuurlijk wel geld voor , dat snap je zeker wel ---- Maar omgerekend kwam dit op nog geen 2 Euro per fiets.
Maar ik was al lang blij en zeker ook voor Pamela, die zit hier heel wat langer en kan haar centjes wel beter gebruiken dan voor een andere fiets. Het is erg drukkend warm vandaag en de ijsjes smaakten heerlijk onder de boom. ‘s Avonds op de compound weer lekker met de kinderen gespeeld en op naar het diner. Wat lag er te drijven in mijn saus, juist ja VIS, nou die heb ik maar aan mijn vriendje gegeven want moest toch terugdenken aan die vieze blubbervis van vanmorgen. Heerlijk gedouched en 2 emmers vol water over me heen. Onder mijn gewassen klamboe weer blogje schrijven en internetten. Het is nog steeds erg warm.
Dinsdag 25 februari 2014
Wakker geworden van mijn wekker i.p.v. de kinderen en de Imam op zijn toren, volgens mij zijn het luidsprekers want ze piepen in de rondte. Had ook wel slaap nodig. Kreeg zowaar brood met boter vanmorgen, miste net de jam nog. Op het fietsje naar Free and Fair, daar waren ze al weer door mijn handschoenen heen en moest de hele morgen met 1 paar doen , gelukkig had ik veel handdesinfectans mee in mijn tas. Het zweet gutste van mijn voorhoofd en over mijn rug. Mijn collega was er zelfs ziek van, maar gewoon op het werk komen! En in dat kamertje draait geen ventilator, al zou ik er 1 cadeau doen, er is nu net daar geen werkend stopcontact meer. Tot zeker half 3 bezig geweest want er kwam van alles “leuks” binnendruppelen. Even naar de supermarkt en heb maar eens een pak melk gekocht met wat minisapjes, weer eens wat anders dan Cola en water. Deze thuis in de vriezer gedaan voor morgen lekker koud. Met de jongste zoon besproken wat ik allemaal ga doen komende dagen om dit weer aan mijn gastmoeder door te geven. Morgenavond ben ik uitgenodigd voor een etentje bij een Hollandse Verloskundige die met een Ghanese man is getrouwd, een kindje heeft, een kliniek aan het opzetten is en in Tamale woont. Zegt hij doodleuk dat ik rond half 8 thuis moet zijn ------. Daar moet Rita nog maar eens over gaan nadenken om dat met een uurtje te gaan verlaten Weer heerlijk rijst op het menu, met ----------------------- de saus er weer op.
Las op Facebook dat een medevrijwilliger in Bolga een ventilator had gekocht, de thermometer stond op 41 graden overdag. Ik dacht dat het aan mij lag, maar moeders wat was het heet.
Chatten met Oost- Souburg met Ghanese kindertaal op de achtergrond. Rita ligt al bijna op 1 oor, maar hier gaan ze rond 22 uur pas slapen, het jongste grut ligt al wel eerder op de gang te knorren.
Woensdag 26 februari 2014
Puffen op het fietsje, tegenwind >wel verkoelend, en vals plat naar boven. Weer heerlijk gewerkt met de mannen en weer veel huilende kinderen gehad, die ook nog worden geslagen omdat dit niet mag. Op tijd weg gegaan, want ik wilde nog even douchen voor ik ging eten bij Meike en nog even powernapje doen. Eerst een paar flinke mokken koude melk naar binnen gewerkt, als of er een engeltje ------ ondanks dat het houdbare melk was.
Werd keurig op tijd opgehaald bij Meet Africa door Meike en haar man en dochtertje. Meike is hier ook vrijwilliger geweest dus kende de medewerkers ook. In haar grote mooie en koele huis genoten van haar verhalen en dochtertje.
Haar verleden, heden en toekomst in Tamale en over mijn ervaringen en verblijg hier. Heerlijk AAN TAFEL gegeten rijst met saus en een soort spinazie > maar zonder peper en specerijen omdat de kleine dit niet mag hebben en zij er zelf ook niet veel van moeten hebben. Vertelde haar verhaal over haar erge ziekzijn en ik dacht >dit heb ik meer gehoord. Dus ik vroeg zo : “was jij niet in de uitzending van Hello Goodbey ergens eind 2013 ? “ Ja dus! Wanneer ik weer thuis ben ga ik hem zeker terugkijken want hij zat in de special van het veranderen van presentatoren. Gelukkig had ik er zelf een uurtje bij gesmeekt en rond half 9 werd ik weer netjes thuis afgezet door Meike die dus gewoon auto rijdt hier, maar ja ze moet wel, ook voor haar werk
En helaas, Lights off , dus geen stroom GEEN VENTILATOR en buiten slapen mag niet. En ik wilde ook mijn spullen pakken voor mijn reis morgen viar Kintampo naar Nkoranza , “Hand in Hand “een Nederlands project met een school voor kinderen met een bepreking ( zoek maar op in Google ) waar je heerlijk kan vertoeven en meehelpen met de vrijwilligers daar . Met misschien een bezoek aan de watervallen van Kintampo.
Het is hier werkelijk niet te houden, zit zelfs al onder de uitslag op mijn borst en elleboog plooien. Mijn raam staat wel wagenwijd open , maar helaas het windje staat niet op mijn kant van het huis. Heb maar een handoek helemaal nat gemaakt en daar ga ik straks lekker onder liggen. Tip van Lianne, die ik morgen achterna reis. Dan maar vroeg op en hopen dat de stroom vannacht weer gaat werken.
Donderdag 27 februari
Op het gemakje ontbeten en de kinderen uitgezwaaid naar school. Met de taxi naar het TroTro station en ik ben al een aardige Ghanees, want ik heb de TroTro naar Kintampo zo gevonden. Samen met 2 Nederlandse Co-assistenten, die aan hun laatste jaar bezig zijn, moesten we maar 20 minuutjes meer wachten voor de bus vol was.
In Kintampo was dit wel wat anders, na vriendelijke uitleg waar ik op moest stappen, zag ik net een Volle TroTro naar Nkoranza vertrekken. Dikke pech. Bijna 2,5 uur moeten wachten tussen de Ghanesen, maar had een leuk gesprek met een oudere man die redelijk Engels kon en vol humor zat. Mocht op zijn bankje zitten en heb nog maar een paar bladzijdes gelezen in mijn meegebrachte boek. Over 2 meiden op rondreis o.a. In Ghana, nu daar was mijn lange wachten helemaal niets bij de verhalen die ik over hun las.
Het wachten was het MEER dan waard. Een geweldige reis over rode zandweggetjes midden door de jungle. Door het vele schudden kon ik helaas geen foto’s maken en de TroTro stond ook niet even stil hier jammer genoeg.
Kwam blote negermannen tegen ( Saunavriendinnen/collega's > zelfs voor mij was dit even schrikken, hihihihihi ) heel veel kinderen met water op het hoofd die ze vele kilometers moeten dragen omdat de rivier met (vies) drinkwater nu eenmaal niet langs het dorp liep, veel vrouwen met enorme takkenbossen voor het vuur om eten op te koken. En op bij een halte zowaar een “winkel die zonnepanelen verkoopt “, wel uit het jaar 0 maar dan toch.
Aangekomen in Nkoranza, door een allervriendelijkste taxichauffeur die me ook wel naar de wattervallen en de aapjes wou brengen wanneer ik zijn telefoonnummer maar aannam. Dit bepaal ik altijd nog zelf en ga ik nog wel reizen en er zijn taxi’s zat hier. Aangekomen in “Hand in Hand” een schitterend project midden in het groen. Een leuk huisje, samen met Lianne maar toch allebei onze eigen kamer. Het was al etentijd bij aankomst en genoten van een heerlijke rijstschotel met kip. Weer heerlijk met z’n allen aan tafel. Lianne had al kennis gemaakt met nog een oudere vrijwilligster die hier 5 weken was om wat han en spandiensten te verrichten.
Na het eten heerlijk buiten mijn boek verder gelezen en gedouched, en onder een klamboe van het huisje genietend van de vele jungle geluiden (piepen, fluiten, krijsen en ritselen tussen de bladeren buiten ) en aanwezige insectendie rond de buitenlamp zwermden
Vrijdag 28 februari
Wakker worden van de aanwezige bewoners, weer eens wat anders dan kids en wekker.
Lekker op de veranda gekeken naar de 5 rondjes die er elke morgen gelopen wordt als ochtendgymnastiek. Wanneer ze gaan eten kunnen ook de (helpende)vakantiegangers aan de ontbijttafel. BRUIN(ig)Brood met boter en jam met een gebakken ei en koffie. Rondje over het terrein gedaan en overal werd er wel wat met de bewoners gedaan. Muziek, disco, ontdekken en passief bewegen. Tussen de middag werden er heerlijke pannenkoeken voor ons gebakken. Samen met Lianne en een ons toegewezen jongen gebruik gemaakt van de snoezelruimte , die echt Hollands overkwam. Rond 16 uur werd er gepoedeld in het zwembad/pierebad en ook wij mochten daar aan deelnemen. Lianne ging vandaag ik keek toe vanaf de kant en genoot van al die genietende bewoners. Komt er me daar toch hoog bezoek aanzetten ---- 4 of 5 chiefs met aanhang brengen 100 stuks Yam en een wit schaap voor de bewoners met de nodige ceremonie erom heen, compleet met videopnames en statiefoto. Agesloten met muziek en dans like the African Way door de Jostieband. Diner was weer rijst met heerlijke gewokte groente zonder saus. Aan de zijkant van ons huis, wel een aardig eindje weg gelukkig, werd er een vuur gestookt wat mooi afstak tegen de dondere hemel.
Zaterdag 1 maart > Karin jarig
Wederom heerlijk geslapen al was het matras toch aardig hard, harder dan op de compound.
Geholpen met schilderen bij de eigenaresse, de bedoeling was dat het overgenomen wordt door ??? Die er vandaag voor het eerst was. Diverse kleurige schilderijen kwamen te voorschijn en het is geweldig om te aanschouwen hoe een rust er van de Rembrands in spe uitging. Niemand ging richting de waterval of heilige apies, dus ben met een vaste vrijwilliger naar het dorp gelopen en heb daar de markt bewonderd. Stukken rustiger en overzichtelijker ls in Tamale. Nog een paar mooie foto’s genomen en lekkere zoete Bossebollen gegeten zonder de slagroom.
Thuis boek verder ingedoken maar de slaap overtrof me en deed nog een powernapje. Nog een hele tijd met Lianne zitten kletsen en om 16 uur ben ik het water ingedoken. Je wordt aan alle kanten aangeraakt en natgespetterd. Toen het water me wat te geel van kleur werd ben ik er maar uitgegaan en lekker gaan douchen. Ondanks de goede verzorging ruikt het bijna overal wel naar urine, ze dragen hier bijna geen incontinentiemateriaal. Maar ze worden goed verschoond en verkleed. ‘s Avonds op speciaal verzoek FRIETJES met een heerlijk groentesausje. ER was een club Belgen gearriveerd die raar opkeken dat hun Vlaamse patat bij ons geserveerd werd.
Schoonzus Karin gebeld en souveniers gekocht waarvan de opbrengst naar Hand in Hand gaat en een spelletje gespeeld met Lianne. We werden uitgenodigd bij het kampvuur van de vaste vrijwilligers en zit je bij 25 graden te puffen bij een vuurtje. Vele verhalen aangehoord van een ieder met een missie. Moe maar voldaan mijn boek uitgelezen , dat enorm stom eindigde
Zondag 2 maart
Na het onbijt en uitwisselen van mailadressen op het gemakje ingepakt en gelopen naar het dorp. Eerste stuk tot Kintampo een taxi genomen wat lekker opschoot. Een klein uurtje moeten wachten op een volle TroTro naar Tamale
Onderweg heerlijk kunnen praten/kletsen met Lianne wat de 3 uurtjes wat aangenamer maakten dan alleen de heenreis. Bij thuiskomst kreeg ik zowaar een knuffel van mijn gastmoeder en zei in het Engels dat ze me gemist had.
Stond even met mijn mond vol tanden maar kon het enorm waarderen na zo een tof lang bezinningsweekend.
Ook de kinderen ontvingen me weer met open armen en mocht nu echt niet meer zo lang wegblijven -----
En was de schutting weg, lag er een soort fundering en lagen er stenen voor een nieuw aan te bouwen huis wat bewoond kan worden door huurders en wat weer geld in het laadje brengt naast de 2 huizen die nu ook al bewoond worden door derden, dus het zit wel snor hier
Heb veel kunnen nadenken en mijn geest tot rust kunnen brengen afgelopen dagen. Was wel nodig na 4 weken indrukken en cultuurverschillen. Mail ontvangen van het project in Accra en kan daar een helpende hand bieden omdat een vaste kracht gaat reizen wanneer ik daar vertoef . Na de bekende faluwe hap gaan douchen en mijn foto’s op de laptop gezet. Morgen niet werken >moet bustijden gaan vragen, foto’s aflaten drukken voor het ziekenhuispersoneel zonder computer, gedag zeggen op de kinderafdeling en stof bestellen met de tekst “Ghana Health Service, nieuwe credits kopen voor mijn dongel Druk druk druk Weer lekker onder mijn eigen klamboe
Bellen met thuis ging weer niet erg vlot dus maar verder via de app. Het thuisfront gaat me missen, zeker Ronald die toch alleen thuiskomt. En ook moeders wordt gemist hoor. Ik kijk ook wel weer uit naar thuis, maar ik ben toch hele dagen onder de mensen en beleef steeds weer nieuwe dingen. Maar het is goed dat er iets anders aankomt en er volgende week genoeg te doen is. Nog 2,5 week hier in het gastgezin moet ik toch eigenlijk niet aan denken en kijk ook wel weer uit naar nieuwe ontmoetingen en omgeving.
Dus zorg komende 2,5 week nog even goed voor mijn ventje. Gelukkig heeft hij het druk met Veeres Genoegen

Veel leesplezier weer en welkom nieuwe bloglezers
Warme groet uit Tamale
Rita