mijn 3e week in Tamale

Mijn derde week alweer > ondanks veel luieren en zeker veel genieten van alles om mij heen vliegt de tijd om. Ook hier is een week weer zo voorbij.
En ook ben ik heel blij met alle reacties op mijn blog en mijn vragen
Het is voor mij ook een beetje van me afschrijven aan het eind van de dag, zodat mijn hoofd leeg is en ik lekker op mijn E-reader een boek lees, heerlijk knus in het donker onder mijn klamboe.
Maar zeker ook om Ronald,Inge en Mirjam en mijn beide ouderparen volledig te voorzien van alles wat ik hier meemaak en ik ook jullie daar veel plezier mee doe ------
Maandag 10 februari:
Via FB verneem ik dat onze Nederlanders het goed doen op de Olympische Spelen, dank aan Sandra :) Verder weet ik van heel de wereld niets en wil dit graag zou houden. Ik werp geen blik op Google of wat voor nieuws-site dan ook. Ik hoor wel wanneer -------------------------
Vandaag kennis gemaakt met het Free and Fair kliniekje, vergelijkbaar met een huisartsenpost met een infuusafdeling. Van 8 - 10 komen de patienten op Spreekuur en voor wondverzorging.
Zoals ik al eerder in een verslag vertelde op een verschrikkelijk onsteriele manier. Gelukkig had ik een doos handschoenen meegenomen voor mijzelf , maar die kunnen ze hier heel goed gebruiken, net als desinfectans om je handen schoon te maken, ook stromend water is hier niet te vinden. Veel kinderen met grote brandwonden over borst/buik/benen en handen, die het uitgillen van de pijn. Moest heel even slikken bij de eerste maar toen ging de knop om en deed ik samen met een gedreven “Wondverpleegkundige” als een teampje ons werk. Gekeken naar het infuusbeleid om dit morgen over te nemen. Dokter Hans is een gedreven arts die van 8- 8 werkt wanneer er patienten binnen komen. Was heel geintresseerd wat ik deed en had gedaan en blij met de handschoenen. Na mijn dienst, i.p. Kan ik gaan wanneer ik wil , naar de markt om stof. Ik wil graag een jurk voor de Nieuwe Chief aanstelling dit weekend en voor de 22e wanneer we het benefiet concert hebben van Nurses on Tour in Bolga. Stofje naar de kleermaakster gebracht met de beschrijving hoe ik hem wilde hebben. Mijn achterband laten maken , want die ging steeds platter staan in korte tijd en zandpadjes en heuveltjes fietsen dan heel wat zwaarder.
Door de vele indrukken was ik erg moe en ben na het eten en douche direct naar bed gegaan en vlug mijn boek uitgelezen en sliep volgens mij al voor 22 uur Ghanese tijd.
Dinsdag 11 februari:
Lekker in de ochtendgloren opgestaan met keuvelden kindjes en kippetjes op de compound, die een stukje brood meepikken van mijn ontbijt. Mijn maag en darmen beginnen ook wat op te spelen en heb even mijn temp opgenomen vanmorgen en had tot mijn verbazing slechts 36.2
Ik heb gewoon last van de sterke pepers en kruiden van de saus, die ik toch zo min mogelijk eet.
Vanmorgen was dokter Hans zelf snip en snip verkouden en ging tussendoor steeds even rusten
Wij hadden het druk met de brandwonden, ouderen met ulcussen en brommerjeugd met de bekende uitlaatwonden en veel slecht genezende hechtwonden. Ook veel dingen die ik maar niet in dit blog zet, anders krijgen jullie ook nog last van jullie maag. Ben blij met mijn dichte plastiek tuinklompen en heb spijt dat ik geen schorten heb meegenomen. Infuuszaaltje gedaan, Collega zette infuus ik sloot aan , deed de medicatie in de zak en hield ze in de gaten, vervolgens na afloop de naald eruit en een injectie met ??? weet ik allemaal niet erachter aan. Mijn collega trok ze op , ik gaf ze intramusculair ( Phenergan, Diclophenac, Allergen? , en vast ook wel Anti Biotica )
Tussendoor de wonden die gehecht moeten worden en de bijbehorende tetanusinjectie erna.
In deze 2 dagen al meer gedaan dan 1 hele week SDA. Toen mijn zaaltje leeg was ben ik rond 14 uur naar kantoor gegaan en met Lianne en Pamela wat gedronken in Luxery. Pamela fietste met mij mee en heb haar voorgesteld aan mijn familie, morgen ga ik naar die van haar > zij slaap wel in zo een leuk hutje als op mijn foto, maar ------------- geen douche en geen poeptoilet, daarvoor moet zij naar een poepveldje ------ heb bewondering voor haar !
Vanavond RIJST oh dat smaakte toch , witte kleffe plakrijst met zout , daar luste ik wel pap van en is nu ook goed voor mijn maag en darmen. Thuis haal je hier je neus voor op.
Afwasje gedaan , douche genomen en weer onder mijn klamboe Temperatuur 37.2 dus gelukkig geen koorts en begonnen aan mijn 2e boek ( tjonge heb het toch wel druk geloof ik ).
Woensdag 12 februari
Mijn 3e dagje in het kleine kliniekje. Weer veel gezien en veel moeten verwerken, Wat een brand- en verkeers/brommer wonden, tussendoor de ulcussen en de abcessen. Veel voetwonden door het slechte schoeisel. Maar ook veel gelachen, weet je hoe de mannen hun lunch eten -> ze prikken de stukjes vlees en stukjes boord aan een injectiespuit en naald en stoppen het zo in hun mond.
Ik zal de foto zeker toevoegen. ‘s Middags was het Biziggi zwembad gesloten voor onderhoud , dus maar weer naar Discovery, waar het gelukkig heel stil was. Alleen wat zwarte bekenden van Meet Africa die zwemles kregen --- Daar heerlijk vegetarische spagettie gegeten > buikje vol !!!
Terug naar kantoor en de naaister om te zeggen dat de Chief ws zaterdag al aangesteld wordt , dus ik vrijdag mijn jurk al wil ophalen. “No problem” Tevens kreeg Pamela haar uniform aangemeten. Onderweg naar huis , t was al wat laat , kwam ik mijn moeder tegen achterop de brommer bij jongste zoon. Dus ben nog maar even bij Pamela wezen buurten. Een leuke kleine compound met echte hutjes zoals op mijn foto met wat gewone stenen gebouwen erbij. Kennis gemaakt met haar familie en de huisdieren. Thuis lekker gespeeld met mijn eigen kroost want eten doen we pas na het avondgebed naar het oosten. We aten Bangoe > als ik GOED fantaseerde smaakte het naar zuurkoolstampot en daarbij een klein stukje vlees, wat de meeste vrijwilligers hier niet krijgen elke dag , dus daar ben ik wel blij om en smaakte beter dan de flauwe hap.
Naar huis ; pa en ma Floor / pa en ma Geldof en Ronald gebeld , helaas was met hem de verbinding heel slecht en werd steeds afgebroken. Dan maar verder op de APP en hem later nog wat foto’s en filmpjes verzonden, via G-mail lukt dit beter dan FB en Waarbenjij.nu
Best jammer dat ze in huize Floor geen computer hebben, zij lopen erg achter met het geschreven nieuws en foto’s , Ronald probeert er wel zoveel mogelijk naar toe te gaan , maar worden ze al aangesproken door een ieder met wel een computer in huis. Dus wil ik hierbij aan Matty vragen of ze de blog wil uitprinten en hem in de briebvenbus wil doen. Ze wonen op 120a -> je ziet het vanzelf op de brievenbus staan. Alvast bedankt ---!
Donderdag 13 februari
Slecht geslapen , een van de kindjes lag allemaal te huilen en heb het ook horen braken geloof ik. Werd wel wat gereageerd door de zusjes maar moeder ligt ergen anders. Had de neiging om er heen te gaan , maar ik dacht , wat schiet ik er mee op, wanneer ik hier niet ben is er ook niemand en ze zijn het gewend. Het was mijn “stille Willem” , hij had een wat dikke wang maar kon niets voelen en had ook geen koorts , ik hoop dat het geen tand/kies problematiek is.
Vanmorgen veel verkeer en drukte, dus was wat laat op het werk. Gelukkig nemen ze hier in Ghana de tijd niet zo nauwkeurig. Weer veel gedaan en gezien, met de infuusjes viel het mee dit keer, wel veel kleine kindjes. Mocht zelfs i.v. Medicatie toedienen tijdens infuus, liet het wel door hun optrekken. Afgesproken bij Biziggi zwembad omdat ze gister vertelde dat het vandaag schoon zou zijn. Moeten we een keer bij de receptie betalen en verkleden we ons, lopen we in onze zwemkleding langs het water naar onze stoelen, komt de “badmeester”vertellen dat het zwembad helemaal niet schoon is. Ik meldde dat ik hier gister naar gevraagd had en dat we al betaald hadden aan de receptie, uiteraard mochten we ons geld terughalen , maar samenwerking kennen ze hier blijbaar ook niet. Het zwembad is van een Hotel, maar er was alleen maar drinkwater te koop, terwijl er diverse mensen zaten te eten ------- ? Het was ondertussen niet meer de moeite om naar het andere zwembad te fietsen , dus maar naar kantoor onder de boom. Bij het zwembad stond een stofjesverkoper en ik heb toch dringend een nieuwe broek nodig. Mijn lievelings broek zit vol met verfspetters ??? , lijkt ook wel op roest, die ik er niet meer uitkrijg, zelfs het schrobben vn de kids en een nachtje OMO mocht niet baten. Maar even aan een local vragen waar ik verf kan kopen op koudwaterbasis, dan geef ik hem wel een ander kleurtje. Dus weer maar een stofje.
We zouden eigenlijk de compound van Lianne bekijken, maar we moeten altijd voor donker thuis zijn en het eigenlijk ook niet te laat maken. Toch ook wel erg moeilijk voor iemand die kan gaan en staan waar die wil, maar voor donker thuis is echt niet verkeerd hier hoor !!!
Onder het eten , weer niet te pruimen , hadden we geen electriciteit ( nu nog niet ) en werden we voorzien van het licht van de maan en wat kaarsen op de rand van diverse muurtjes. Dit had toch ook wel weer wat. Spontaan werd er gezongen en gedanst door de kids “ So you can dance “ was er niets bij. Bij daglicht wordt dit zeker een keer gefilmd. Geen afwas dit keer , maar met een zaklamp onder de douche waar ik weer een overwinning heb behaald -> een kakkerlak. Wat een smerig beest is dat, ik hield hem nauwlettend in de gaten en spoelde hem weg met mijn emmer water. Komt dat beest toch gewoon terug. Doodmaken is geen optie omdat ze keihard zijn en er dan tig terugkomen om hem op te halen.( zeggen ze ) Nog maar een spoeling erachter aan, dit keer met doucheschuim wat hij ws niet leuk vond en wegbleef. Hield constant het gat in de gaten ,met een emmer sop in de aanslag. Stond niet echt ontspannen te douchen en heb me in mijn kamer maar verder afgedroogd. Weer onder mijn klamboe met de hoofdzaklamp van Veere. Ik hoop dat het jongetje vannacht beter slaapt alhoewel zijn wang toch vrij dik was.
Vrijdag 14 februari = Valentijnsdag
Bij het opstaan een appje met een mooie bos bloemen van Ronald en velen die me de maan hadden gestuurd => echt tof.
Ontbeten met de kids , zij aan de hap van gisteravond ik aan het witte stokbrood met thee. De koffie smaakt met niet en mijn darmen zeggen ook eigenlijk dat ze beter thee kunnen verdragen.
Onderweg op het fietsje een paar keer gestopt om te folmen en te fotograferen wat ik zoal tegenkom onderweg, maar zeker om even te rusten, mijn conditie is hier 0,0.
Tijdens het verbinden werd ik even echt niet lekker , enorme darmkrampen , en dan moet je aan 3 mannen vragen war je naar de WC kunt. Moest ik achter op de brommer met dichtgeknepen billen naar het openbaar toilet. Kreeg daar en fles water en een stuk krantenpapier , gelukkig heeft Rita als rasechte kampeerder altijd WC papier op haar heup tussen mijn ondergoed. Het stonk er gelukkig niet en het was er donder, allemaal hokjes met gaten in de vloer. Maar was blij dat ik van mijn behoefte verlost was ( wat een schrijven he, maar hier op kantoor van Meet Africa hebben we het er elke dag over , hoe we naar toilet gaan en hoe vaak. Allemaal kampen we met maag/darm klachten, de ene dag meer dan de andere ) Terug naar de kliniek waar er ik een heerlijk koel zakje water kreeg en even mocht gaan liggen. Na wat cola en een koekje van huis knapte ik gelukkig weer wat op , maar heb geen wonden meer gedaan.
Nadat alle infuusklantjes vertrokken waren ben ik naar kantoor gefietst. Mijn jurk opgehaald, er kon zelfs nog een broek vangemaakt worden morgen en lekker onder de boom gezeten. We waren uitgenodigd voor een Valentijnsparty van de “kappersschool” , naast het kantoor zit een soort van haarstudio waar ik nooit iemand zie zitten.
Afspreken gemaakt om dan weer bij KaKa te slapen omdat ik in het donker de weg niet terug kan vinden met de taxi en ik ook niet in de compound kan omdat het hek dicht is met een steen ervoor en iedereen al op een oor ligt.
Naar huis , ff lekker geouched en nog een goed naar toilet, powernapje gedaan en onderweg naar kantoor mijn andere broek opgehaald.
Met Lianne , Niek , Shehab en Pamela onder begeleiding van onze chaperones , moeder en dochter, naar Town.
Heel sjiek stonden er een stuk of 15 tafeltjes en een hoge pieten tafel op een tennisveld met , natuurlijk, harde muziek en een ingehuurde praatjesmaker die zichzelf wel heel graag hoorde maar zijn microfoon en luidsprekerbox zo verkeerd gebruikte dat we er niets van konden verstaan.
We werden uitgenodigd mee te dansen en Rita vond het heerlijk , ondanks de darmkrampen , even lekker los te gaan -> met dank aan ANDREE van Migron en dochter Mirjam haar Zumba, heerlijk los in de heupen en deed niet veel onder van de stevige glitter en glamor Ghanese vrouwen op hun Afrikaanse wijze. Maar snel uitgeput en een flinke hoestbui , door de stof / droogte en smog hier , weer gaan zitten. We kregen heerlijk vlees , soort fazant , en vis van de BBQ en goed te drinken.
Het smaakte prima met z’n allen , met je rechterhand graaien in een schaal vol. Rond 22.30 uur was het voorbij en zijn we nog even een klein rondje gaan lopen. Thuisgekomen bij KaKA als een speer naar de WC --------. Gezellig met Pamela in mijn eerste kamer hier in Tamale geslapen, weer even lekker op een goed matras.
Zaterdag 15 februari:
Paar keer wakker van de krampen met zweetaanvallen, maar verder toch wel een aardig tukje gedaan tot 7.30 uur. Lekker liggen kletsen en ontbeten bij KaKA, nu niet alleen, met brood en thee. Ook Pamela voelde zich niet zo lekker en bleef nog even bij KaKa omdat zij thuis geen toilet heeft. Ik ben tussendoor nog even naar mijn familie gefietst, maar alle kids waren weg. Wat fruit gedeeld en genuttigd met de gastmoeder en de andere volwassenen. ‘s Middags lekker chillen in het zwembad , maar helaas de FOOD was closed , dus dan maar langs de afhaal Ghanees. Lekker rode rijst met gebakken groenten. Doordat er een aardig windje stond, ben ik toch nog een beetje verbrand. Thuis nog wat met de kids gespeeld en mijn E-reader weer eens ingedoken. En wat kreeg ik toch lekker eten vanavond > gefrituurde Yam, leek net echt Friet, met gebakken banaan !!
Ondanks mijn goede lunch ging het erin als koek, maar dacht laat ik niet alles opeten want dan valt het zo op bij alle andere avonden dat ik mijn bord niet leeg at. Er werd weer flink gemept met een stok vanavond en ben maar gaan douchen. Wat eigen kleding gewassen en lekker mijn schone bedje in. Hadden ze dan toch weer lief gewassen toen ik niet thuis was vannacht. Daar op de computer een brief gemaakt aan een Zeeuwse die ergens op mijn terugweg een project heeft. Mensen die kijken naar de Reunie op TV hebben dit gezien toen de school uit Goes in de uitzending was en waar een nichtje van een collega van Ronald in een ander dorp in het Noorden heeft geholpen. Want ja, er moet deze week toch aan nog een reisweekend en de terugreis worden gedacht. Ik wil graag eerder terugreizen . Maar 6 maart is het hier een nationale feestdag dus daar wil ik hier in Tamale wel wat van meekrijgen. Laten we maar lekker Ghanees blijven en het rustig gaan bekijken. Er is aan de kust ook nog genoeg te doen ---
Met darmproblematiek zit je ook niet te wachten op uitjes met een TroTro. Ik zie wel.
Zondag 16 februari
De dag van de nieuwe Chief in Kanvilli, het dorp van Lianne. Het is de “oom” ( broer van haar gastmoeder ) dus haar hele compound was gevuld met mensen al vanaf vrijdag. Er wordt voor iedereen gekookt en iedereen slaapt buiten of waar er plek is. Iedereen op zijn “paasbest” inclusief Lianne. Ook ik heb mijn Ghanajurk gedragen. Wat een volk en een drukte. Tussendoor zijn we, Lianne , Pamela en ik, mnaar de kerk gegaan waar Lianne altijd naar toegaat. Een Baptistengemeente. Hier gaat het er wat minder heftig aan toe , maar een stil gebed wordt hier overtuigend binnensmonds gepreveld met gebaren. We werden persoonlijk verwelkomd en moesten onze naam zeggen en waar we vandan kwamen. Leuk koor en betere muziek als vorige week. Paul N. ,je kunt hier in Ghana goed werk verrichten, ze hebben van een goede afstelling van muziek en geluid echt geen verstand. De preek duurde echter bijna 45 minuten en werd me op een gegeven moment toch wat teveel, gelukkig werd er hier niet zo geschreeuwd als vorige week.
En dan denk je , er komen nog tig liederen, nee hoor, slotgebed en gaan.
Terug naar de compound, waar we in de hut van Lianne een heerlijke rijstmaaltijd kregen aangeboden. Bekomen van de warmte en de kerkdienst , op naar de Chief. Massaal was het volk naar de aanstelling gekomen en werd er goed feest gevierd met trommels en geweerschoten. Wij bekeken de Ghanezen, maar veeeeeeeeeeeeeeel meer Ghanezen bekeken ons. Sommigen moesten ook gewoon aan je zitten. Omdat wij officieel waren uitgenodigd, mochten we bij de Chief naar binnen. Op zijn troon werden we aangesproken en kregen we een soort noot van hem. De Chief onmoeten is een hele eer, dus voelde toch wel een soort magie door me heengaan. Gelukkig mochten we ook een foto van hem maken. Terug buiten nog genoten van het dorpsfeest en de vele mooie mensen om ons heen. Compleet uitgeteld ben ik thuis eerst even een uurtje gaan slapen onder mijn verkoelende ventilator. De foto’s aan iedereen hier laten zien en het gekregen voedsel uit de compound van Lianne verdeeld onder mijn gezinsleden. Gelukkig maar want het eten was weer niets vanavond, krijg steeds meer moeite om het naar binnen te krijgen. Helaas was de douche kapot, maar met 2 emmers verkoelend water is het ook goed te doen hoor, tijdens het douchen spaar ik ook altijd een emmer water op om hem in 1 keer over me heen te gooien.
Op naar een nieuwe week. Afwisselend SDA en Free and Fair. En op naar het volgende weekend > naar Bolga(tanga) naar een benefietconcert van Nurses on Tour en een bezoekje aan Kyra en vele andere vrijwillers die daar verblijven.
Tot slot -> dank voor de vele leuke, oppeppende en lieve reacties via waarbenjij.nu , Facebook , G-mail en app-jes.
Liefs uit Tamale
Rita